Maraton w Dusseldorfie miał być wiosennym startem docelowym Agnieszki. Tu miało się okazać, jak przepracowała zimę i wiosnę. Tyle, że w maratonie forma sportowa jest ledwie jednym z wielu elementów, które składają się na wynik końcowy. Ogromną rolę odgrywa np. pogoda. A ta niestety nie sprzyjała rekordom. Temperatura od rana była rzędu 17 stopni, w drugiej części biegu przekraczała już 22 stopnie, by w końcówce sięgnąć 25! O rekordach w takich warunkach trudno marzyć.
Agnieszka poprawiła wprawdzie swój rekord życiowy o minutę (uzyskała 2:33:48), ale cieszyć można się było tylko z jej wysokiego III miejsca. Ten wynik był dobry, jak na te warunki, ale przynajmniej dwie minuty gorszy od założeń, za to ani ja, ani ona nie spodziewaliśmy się, że stanie na podium, ulegając tylko znakomitej Etiopce i Kenijce. W rankingu przed biegiem była na 7. miejscu.
Pech to takie uniwersalne słowo, często nadużywane przez sportowców, ale trudno znaleźć inne, gdy w ub. roku w Berlinie – na idealnej trasie – uzyskała ledwie 2:34:48, gdyż deszcz i dotkliwe zimno paraliżowały nogi, a teraz tak samo zadziałała nazbyt wysoka temperatura. A przecież jej forma oscyluje w granicach 2:30-2:31. Byle pogoda sprzyjała…
Towarzyszyłem Agnieszce podczas tego biegu rowerem. Mogłem na bieżąco przekazywać jej swoje uwagi i rady.
Oto fotoreportaż:
Witam !!!
Pani Agnieszko – gratulacje za zajęcie III miejsca w tak mocnej obsadzie biegu!
Pani Agnieszko serdeczne gratulacje za poprawienie życówki- to wazna rzecz, pokonała Pani samą Siebie- gratuluję!
Agnieszko trenuj dalej, głowa do góry- pod okiem Jurka dacie radę, a w przyszłym roku zobaczysz jak wszystko będzie się układać po Waszej, Twojej i trenera myśli.
BRAWO!!! Dla Ciebie i trenera.
pozdrawiam
jacek_legniczanin