1985
· W czasie podróży do Hiroszimy na inaugurację Pucharu Świata w maratonie poznałem w niesamowitych okolicznościach słynnego Emila Zatopka – „czeską lokomotywę”. Nie wiedzieliśmy, że w samolocie lecącym do Tokio reprezentacji Czechosłowaków, którzy dosiedli się w Moskwie, towarzyszy on jako gość specjalny organizatorów. Zbiegiem okoliczności nasza reprezentantka – Ewa Wrzosek, miała ksywę… „Zatopek”. Gdy ktoś zawołał do niej w ten sposób, nagle z fotela podniósł się urokliwy starszy pan – „prawdziwy” Zatopek! Nastąpiła konsternacja, którą szybko udało się jednak wyjaśnić. To spotkanie będę zawsze miło wspominał. Nad moim pierwszym startem w Kraju Kwitnącej Wiśni (wtedy naocznie przekonałem się skąd ta nazwa – w kwietniu wszędzie w Japonii kwitną wiśnie, a płatki kwiatów tworzą na ulicach i w parkach niemal dywan!) nie chciałbym się zbytnio rozwodzić – zaledwie 67. miejsce, najgorsze w historii moich startów, i wynik tylko 2:18:12. Dlaczego? „Zarżnąłem” się dwunastoma tysiączkami bieganymi poniżej 3 minut na tydzień przed startem. Ostatni „wyszedł” w 2:42! W efekcie sił wystarczyło tylko na 28 km szybkiego biegu (biegłem na rekord życiowy). Po 30 km inni wyprzedzali mnie jak „furmankę”. Tak ja my Etiopczyków w Wiedniu! Aha – gdy wracaliśmy do Polski Zatopek wręczył Ewie w samolocie upominek ze słowami: „Od Zatopka dla „Zatopka”.
· W Dębnie wywalczam brązowy medal MP w maratonie! To mój pierwszy „seniorowski” medal, czyli spełnienie kolejnego marzenia! „Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga”. Zgoda, ale nie podnoś poprzeczki zbyt wysoko, bo zrezygnujesz z walki po kilku porażkach, które trzeba wkalkulować w tok realizacji zamierzonego celu.
· We wrześniu jest Puchar Europy w maratonie. Wzruszająca była audiencja u Papieża w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo, na którą zaproszeni zostali uczestnicy tych zawodów. Maraton biegniemy już o 8 rano, ale i tak czuję rosnącą z każdą minutą temperaturę. Muszę pilnować punktów odświeżających! Gdy na 10 km w tłoku nie zdążyłem złapać bidonu, niemal błagalnie spojrzałem na biegnącego obok mnie – z bidonem w ręku – Włocha Gelindo Bordina, i poprosiłem go o łyk napoju. Jego zaskakującą reakcję zapamiętam do końca życia. Skrzyżowane z moim spojrzenie mówiło: „Maraton nie jest dla „gapowiczów”. Następnym razem pilnuj swego!” Tak to wtedy odebrałem! I bidon wylądował na pobliskim chodniku! To był szok. Zająłem 24. miejsce. Bordin był ósmy. Za rok zostanie mistrzem Europy, za dwa lata mistrzem świata, za trzy mistrzem olimpijskim! Gapą nie był, to fakt!
Miejsca w rankingach ogólnopolskich:
· 7. – maraton – 2:14:54
· 15. – 10 000 m – 29:07,22
· 21. – 5000 m – 13:58,38
Kalendarium:
9-23.01. Krynica: obóz kadrowy – „Stefania”
27.01. Fermoy (Irlandia): Galtee Fermoy Cross Country – 10 km – 11. m. – wygrał Christoph Herle (RFN), 4. m. – Steve Jones (Walia)
10.02. Wiązowna: V Zimowy Mały Maraton – 20 km – wygrałem – 1:06:27
14.02.-1.03. Drzonków: obóz kadrowy
18-31.03. Drzonków: obóz kadrowy
14.04. Hiroszima: I Puchar Świata w maratonie – 67. m. – 2:18:12
22-27. 04. Szklarska Poręba – odpoczynek
1-13.05. Wałcz: obóz kadrowy – COS
19.05. Dębno: Mistrzostwa Polski w maratonie brązowy medal – 2:16:04
15.06. Duluth (USA): Grandma’s Marathon – 5. m. – 2:14:54
29.05.-12.07. Szklarska Poręba: obóz kadrowy – COS
14.07. Szczecin: sprawdzian – 3000 m – sam – 8:28,6
17.07. Słupsk: mityng – 1500 m – 3. m. – 3:54,3 – wygrał Kowalski (3:52,4)
20.07. Sopot: Memoriał Żylewicza – 5000 m – 9. m. – 13:58,36 (RŻ)
26.07. Warszawa: Mityng Warszawski – 5000 m – wygrałem – 14:16,17
2.08. Bydgoszcz: Mistrzostwa Polski – 10 000 m – 9. m. – 29:07,22
18.08. Brzeszcze: Mistrzostwa Polski w Małym Maratonie – 20 km – 5. m. – 1:00:46
23.08.-4.09. Szklarska Poręba: obóz kadrowy – COS
15.09. Rzym: Puchar Europy w maratonie 24. m. – 2:18:07
13.10. Columbus (USA): Nationwide/Bank One Marathon – 9. m. – 2:20:05
6-20.11. Busko Zdrój: kadrowy obóz leczniczy
7-20.12. Spała: obóz kadrowy
W sezonie przebiegłem 6 898 km.